කාලයට යටව ගොස් වැලි පසට මුහු වේද
අප හමුව දෙඩූ බස් සුළඟටම එක් වේද
මිතු දමක් මේ විලස නිවාලනු හැකි වේද
නොලැබුනත් හිඳින්නට සදාකල් නුඹ ළඟම
මගේ කැඩපත් පවුර පුරා ඇත නුඹ ගැනම
අප්සරා සිත්තමක් විලස එතුලින් පෙනෙන
දුලයි ඔබ නිතින නාමයෙන් අප මිතු දහම
සීත දුර හිමකරේ පෙරලමින් මතක පොත
සුමුදු මල් පෙති අගැති පිනි කඳුල රඳා නෙත
හිඳින සඳ සිතන් තව දුරක් යා යුතුව ඇත
රිසිත් තව ලියනු, ඒ හෙයින් මින් තබමි තිත
0 කවි හිතට දිරි දුන් අදහස්:
Post a Comment